ခ်စ္ေသာအေဆြ၏ ပရိေဒ၀ ေသာက (အို၊နာ၊ေသေရး) ဒုကၡဆင္းရဲေရာက္ေနရျခင္းသည္ တရားသေဘာအားျဖင့္ ဆင္ျခင္ၾကည့္ေသာ္ လူသည္ မိမိဘ၀ကို မိမိမပိုင္ႏိုင္၊ မစီမံႏိုင္ေသာေၾကာင့္သာ လက္လွမ္းမီရာ ေဆးရံု၊ ေဆးခန္း၊ ေလာကဓါတ္ပညာ အတိုအထြာတို႔မွ အားကိုးရာရလိုရျငား ေမွ်ာ္လင့္ခ်က္ျဖင့္ လုပ္ေဆာင္ေနျခင္းပင္မဟုတ္ပါလား?
“ထက္ရပ္ဘံုတစ္ခြင္ႏွင့္ ေအာက္ရပ္လူ႔ျပည္မွ အပ္ငယ္ႏွစ္ေခ်ာင္း ထိပ္ျခင္းတိုက္ပါေသာ္မွ လူအျဖစ္ကားရခဲစြတည္း၊ အကယ္လူျဖစ္ ဘုရားကိုဖက္ပါမွ မြန္ျမတ္ဘ၀ ဆိုအပ္လွ´´ဆိုေသာ စကားအတိုင္း ရခဲလွေသာ လူဘ၀တြင္ ခ်စ္ေသာအေဆြ၏ အားကိုးအားထားျပဳရာသည္ တဒဂၤသာတည္သည့့္ ေလာကီ႑ာ၊ ဂုဏ္ရွိန္သတင္း၊ ေက်ာ္ေစာကိတၱိတို႔ျဖင့္ ဘ၀
ကို အခ်ိန္ကုန္လြန္ေစကာ၊ ဖာသိဖာသာျဖင့္ ဘ၀ကို ေရစုန္ေမ်ာကာ လွ်စ္လွ်ဴ႐ႈရန္ကား မသင့္ေလွ်ာ္ပါေလ။ ေသျခင္းတရားအား မၾကားနာလိုၾကေသာ္လည္း ေရွာင္လႊဲရႏိုင္ေကာင္းေသာ အရာမဟုတ္သျဖင့္ ပညာႏွင့္ ျပည့္စံုေသာ အေဆြသည္ အသင့္ျပင္ဆင္ထားရွိရန္ လိုအပ္လွေပသည္၊။
လူသည္ ဓါတ္ႀကီးေလးပါးျဖင့္၎၊ အာရံုငါးပါးတို႔ျဖင့္၎၊ လိုတမရ ဒုကၡဆင္းရဲ ဖ်ားနာေနၾကရျခင္းလား၊ သို႔တည္းမဟုတ္ ဥတု၊ ဗီဇ၊ ကမၼ၊ နိယာမ တရားသေဘာတို႔ေၾကာင့္ ဒုကၡ ပရိေဒ၀တို႔ႏွင့္ ယွဥ္တြဲေနရျခင္းမဟုတ္ပါလား။
တရားရွာကိုယ္မွာေတြ႔ဟူ၍ ဆိုႏိုင္ေသာ္ျငားလည္း ဘုရားကိုကား ကိုယ္ခႏၶာမွာရွာ၍ မေတြ႔ႏိုင္ပါေလ။
`အနာႏွင့္ေဆးတည့္ေအာင္ေပး ေပ်ာက္ေရးမခက္ပါ´ ဆိုသည့္အတိုင္း လူ႔ဘ၀၏အေျဖသည္ ဤေလာကတြင္ မရွိေပ၊ ဘုရားမွတပါး အားကိုးစရာမရွိျခင္းေၾကာင့္ ဤဒုကၡတိဘံုတြင္ မိဘ၊ ဘိုးဘြားမွအစ ႀကီးငယ္မဟူ ကိုယ္စီ အပူဒုကၡ တို႔ျဖင့္ရွိၾကၿပီး၊ အခ်ိဳ႔က မူးယစ္ေဆး၀ါး တို႔ျဖင့္၎၊ ကာမဂုဏ္စည္းစိမ္တို႔ျဖင့္၎၊ သတင္းသီလ၊ ဘာသာတရားကိုင္း႐ႈိင္းျခင္းတို႔ျဖင့္၎ ကုစားရန္ႀကိဳးစားၾကေသာ္လည္း ဧၿငိမ္းရာ အစစ္အမွန္ကိုကား မေတြ႔ရွိႏိုင္ၾကေပ။ အေၾကာင္းမွာ ဘုရားကို ေပလ်ာယကန္ျပဳကာ ပလပ္ထားၾကျခင္းေၾကာင့္ပင္ျဖစ္ေလသည္။
ဘုရားဟူသည္ မပစ္ပယ္ေကာင္းသလို မျပစ္မွားအပ္ေပ၊ အကယ္၍ ပစ္မွားခဲ့ေသာ္ကား မိဘ၊ ဆရာသမားတို႔ကို ေစာ္ကားေသာအျပစ္တရားမွ ရေသာက်ိန္ျခင္းထက္ ႀကီးေလးလွေသာ ဘုရားစာေရသင့္ (က်ိန္ျခင္းခံ)၍ ဘ၀ပင္လယ္တြင္ ကမ္းမျမင္ လမ္းမျမင္ဘဲ အားကိုးရာမဲ့ ဒုကၡတို႔ကိုသာ အေဖၚျပဳရေခ်ေတာ့မည္။ ထို႔ေၾကာင့္လည္း လူသားသင္ႏွင့္ ကၽြႏု္ပ္တို႔သည္ ဒုကၡေရာက္ခဲ့ရေလၿပီ။ ဤအရာတို႔သည္ အားလံုးအတြက္ ကၽြႏု္ပ္တို႔အဘယ္သို႔ ဆက္ႏြယ္ေနေၾကာင္း ျမတ္ဘုရား က်မ္းဂန္ျမတ္တြင္ ေအာက္ပါအတိုင္း ေဖၚျပထားပါသည္။
၁။ ၾသကာသေလာက။
အစအဦး၌ ျမတ္ဘုရားရွင္သည္ ၾသကာသ ေလာကကို သူ၏ ဣဒၶိပါတ္တန္ခိုးေတာ္ျဖင့္ စီရင္ဖန္ဆင္းေတာ္မူေလ၏။ စၾကာ၀ဠာ၊ ေန၊ လ၊ ၾကယ္တာရာတို႔မွအစ ေန႔ႏွင့္ညတို႔ပါ၀င္ခဲ့ပါတယ္ ဓမၼမိတ္ေဆြ၊
၂။ သတၱေလာက။
တဖန္ျမတ္ဘုရားရွင္သည္ သူ၏ သဗၺညဳတဥာဏ္ေတာ္ရွိသည့္အတိုင္း ဦးစြာ ကုန္းေျမ၊ သစ္ပင္၊ ပန္းမာလာတို႔ကို စီရင္ၿပီးေသာ္ ႀကီးငယ္၊ မ်ိဳးစံု သတၱ၀ါအေပါင္းတို႔ကို စီရင္ဖန္ဆင္းေတာ္မူေလသည္။ သို႔ေသာ္ သင္ႏွင့္ ကၽြႏု္ပ္တို႔လူသားတို႔ကိုကား ထိုသို႔ မျပဳဘဲ တမူထူးကဲစြာ ဖန္ဆင္းေတာ္မူခဲ့ေလသည္ကို ခ်စ္ေသာဓမၼအေဆြ သိျမင္ေစရန္ ျမတ္ဘုရားအလိုေတာ္ရွိေတာ္မူေလသည္။
၃။ နိစၥေလာက။
ရွင္ေတာ္ျမတ္ဘုရားသည္ မႏုႆဟူ၍ ေခၚဆိုၾကေသာ ကၽြႏ္ုပ္တို႔ကိုကား ဓါတ္ႀကီးေလးပါး (ပထ၀ီ၊ ေတေဇာ၊ အာေပါ၊ ၀ါေယာ)တို႔ျဖင့္ သာမက ရုပ္ခႏၶာကို ျပဳျပင္ၿပီးေသာ္ အသက္မဲ့ ရုပ္သာရွိေသးေသာ လူသားအား ဇီ၀ အသက္တည္းဟူေသာ နာမ္သက္ကိုေပး၍ အို၊ နာ၊ ေသျခင္းကင္းေသာ လူသားဘ၀ကို ဖန္းဆင္းေတာ္မူေလသည္။
ထုိေလာက သံုးပါးတို႔၏ အရွင္ျမတ္ဘုရားက လူသားတို႔အား ဓမၼလမ္းစဥ္တစ္ခုကို ခ်မွတ္ေပးေလသည္။ ၎မွာ ဘုရားစကားေတာ္ႏွင့္အညီ နာယူမွတ္သားကာ ေန၊ထိုင္၊ သြားလာေစၿပီး မရွိစကား နား၀မွာပင္ မၾကားရေသာ ဘ၀ျဖင့္ ေကာင္းႀကီးမဂၤလာျဖင့္ စစ္မွန္ေသာ လူဘ၀တြင္ ဘုရားဖက္၍ အသက္ရွည္ရွည္ လိုတရ ဘ၀ျဖင့္ ေနထုိင္ေစေတာ္မူခဲ့ေလသည္။
၄။ အနိစၥေလာက။
“ကဲ ဒါဆို နိစၥေလာကမွ အခုေတာ့ အနိစၥေလာကျဖစ္လာရျခင္းက ဘာေၾကာင့္လည္း”ဟူ၍ အေဆြေမးလိုေကာင္း ေမးေပလိမ့္မည္။
ထိုအရာကိုပင္ စာေရးသူကလည္း ေျဖဆိုလိုေပ၏။ အို၊ နာ၊ ေသျခင္း မၿမဲျခင္းတရားတို႔သည္ ငါသာလွ်င္သခင္ ငါသာလွ်င္အရွင္ဟူ၍ ဘုရားကို ဖက္ၿပိဳင္ကာ ဘုရား စာေရ (က်ိန္ျခင္း) သင့္ေသာ မာရ္နတ္မင္း၏ စကားအား ယံုမွတ္၍ ဘုရားကဲ့သို႔၎၊ ဘုရားလိုျဖစ္ခ်င္ေသာေၾကာင့္ ထိုကနဦး လူသားတို႔သည္ ဖန္ဆင္းျခင္းရဲ့အရွင္၊ ဖန္ဆင္းသခင္ရဲ့ေနရာတြင္ ဖန္ဆင္းခံ မာရ္နတ္မင္းကို ေရွ႔တန္းတင္မွားမိျခင္းေၾကာင့္ မိဘစာေရသင့္ျခင္းတို႔ထက္ ႀကီးမားေသာ ဘုရားစာေရသင့္ျခင္းေၾကာင့္ အို၊ နာ၊ ေသျခင္း ကင္းေသာ နိစၥဘံုသားဘ၀မွသည္ ရုတ္ျခည္းပင္ အုိ၊ နာ၊ ေသျခင္း၊ ဒုကၡဆင္းရဲ အတိျပည့္ေသာ အနိစၥဘံုသို႔ေရာက္ခဲ့ၾကရေလသည္။
ထို႔ေၾကာင့္ မိတ္ေဆြ…… အဘယ့္ေၾကာင့္ သင္ႏွင့္ ကၽြႏ္ုပ္ ဒုကၡ၌ က်င္လည္ေနရပါသနည္းဟူမူကား ဘုရားကို ဘုရားမွန္းမသိ၊ တရားကို တရားမွန္းမသိ ၊ ဘုရားကို ဘုရားလို မဆည္းကပ္၊ တရားကို တရားလို မမွတ္ယူ ပစ္ပယ္ေစာ္ကားမိေသာ အေၾကာင္းတရားအက်ိဳးဆက္တို႔ေၾကာင့္ပင္ ျဖစ္ေလေတာ့သတည္း။
၅။ နိစၥဘံုသို႔သြားရာလမ္း။
ကၽြႏ္ုပ္တို႔သည္ ဘုရားမဲ့၀ါဒီမ်ားယံုၾကည္သကဲ့သို႔ လူသည္ ေမြးဖြားျခင္းျဖင့္ စကာ သခ်ႋဳင္းတြင္ လမ္းဆံုးသြားမည့္သူမ်ား မဟုတ္ေပ။
အေၾကာင္းမွာ လူသည္ အျပစ္၏ အက်ိဳးဆက္ေၾကာင့္ ဤရုပ္ခႏၶာသည္ ေသလြန္ရေသာ္လည္း နာမ္သက္ခႏၶာကား ေပးေတာ္မူေသာ ဘုရားရွင္ထံသို႔ တစ္ဖန္ျပန္၍ စစ္ေၾကာျခင္းကို ခံရေပေတာ့မည္။ ထို႔ေၾကာင့္လည္း ငယ္စဥ္က ၾကားဘူးေသာ ဓမၼကဗ်ာ၌ ပါေသာစာစကားေလးအား အလွ်ဥ္းသင့္၍ ေျပာရမည္ဆိုုပါက “ေသၿပီးမုခ် မရဏာမင္းထံေရာက္ရ”ဆိုသည့္အတိုင္း အမွန္ စစ္ေၾကာခံရေပမည္။
ေကာင္းမႈကုသိုလ္၊ အာပါဒ္ေျဖျခင္းတို႔သည္ လူလူျခင္းတို႔ေရွ႔တြင္ လက္ခံဖြယ္ဟူ၍ ထင္မွတ္ၾကေသာ္လည္း ဘုရားကိုဖက္ၿပိဳင္၊ ငါသာလွ်င္ ပဓါန၊ ငါသာလွ်င္ ငါ့ရဲ့ပဲ့ကိုင္ရွင္ဟူေသာ“ငါတေကာေကာသူ (မိစၧာဒိဌိ) ျဖစ္ခဲ့ပါမူ ျပဳမိေလသမ် အရာရာအားလံုးတို႔သည္ သဲထဲေရသြန္ (အေဟာသိကံ) ျဖစ္ရေပမည္။ ဤကား လူမ်ိဳးေရးႏွင့္မဆိုင္ ကၽြႏု္ပ္တို႔ႏွင့္ ဘုရားအၾကားသာ ဆိုင္ေလသည္တကား။
ထို႔ေၾကာင့္ အေဆြ ဒုကၡဆင္းရဲတို႔ျဖင့္ ျပည့္ႏွက္ေနေသာ ဤဘ၀တြင္ ဘ၀ နာမႈေတြထဲမွာ ထင္ေယာင္ယိုးမွား အခ်ိန္ျဖဳန္းတီးမေနပဲ ဘ၀နာ စခန္းသို႔ ဆိုက္ေရာက္ရန္ အခ်ိန္ေကာင္းသည္ ယခုပင္ျဖစ္ေလ၏။
“ေကြးေသာလက္မဆန္႔မီ၊ ဆန္႔ေသာလက္ မေကြးမီ” ကၽြႏု္ပ္တို႔၏ ဘ၀သည္ကား အမွန္ ခ်ဳပ္ၿငိမ္းကာ ဘ၀အသက္ဆီမီးစာ ကုန္ဆံုးသြားႏိုင္ေပသည္ မဟုတ္ပါလား။
“ဘုရားမွတပါး အားကိုးရာအျခားမရွိ”ဆိုေသာ စကားအတိုင္း စြန္႔ျခင္းႀကီးမ်ားစြာျဖင့္ ကၽြႏု္ပ္တို႔အတြက္ “ဇီ၀ိတဒါန” အသက္ေတာ္ကိုပင္ စြန္႔လြတ္ေတာ္မူၿပီး ေသျခင္းမဇၥ်ဳမာန္ကို ေအာင္၍ “နိစၥထာ၀ရ”အို၊ နာ၊ ေသျခင္းကင္းရာ နန္းအမတ မာဂ္လမ္းကို ဖြင့္ေပးေတာ္မူေသာ ေယ႐ႈခရစ္ေတာ္အား မိမိျပဳမိေလသမွ် ကာယ၊ ၀စီ၊ မေနာ အလီလီတို႔၏ အျပစ္တို႔အား သံေ၀ဂရလွ်က္ ၀န္ခံေတာင္းပန္ ေလွ်ာက္ၾကားပါက အေဆြသည္ ဘုရားစာေရ၊ တရားစာေရ သင့္ျခင္းတို႔မွကင္းကာ “ငါတို႔သည္ကား ႏြယ္ေတာ္သားပင္ ဘုရားမ်ိဳးပင္ျဖစ္ၾကေလ”ဟူေသာဓမၼသေဘာအတိုင္း ဘုရားရဲ့အတြင္းလူျဖစ္ကာ ထိုအရွင္ခရစ္ေတာ္ဘုရား၏ ေစာင့္ထိန္းပဲ့ျပင္ မႈအစ “ဘ၀၏မြန္ျမတ္ရခဲလွျခင္း” ဟူေသာ အႏွစ္သာရတို႔ကို အမွန္သိျမင္လာကာ ဒိဌကိုယ့္ေတြ႔ခံစားလာရေပေတာ့မည္။
၀န္ေလး၍ ပင္ပန္းေသာသူ အေပါင္းတို႔ ငါ့ထံသို႔လာၾကေလာ့။ ငါသည္ခ်မ္းသာေပးမည္။ ဆိုးေသာကာလ မေရာက္မီ သင့္ကို ဖန္ဆင္းေတာ္မူေသာ အရွင္ (ဘုရားျမတ္) ကိုေအာက္ေမ့ေလာ။ ငါ့ကိုေခၚေလာ၊ ငါထူးမည္၊ ႀကီးေသာအရာ သင္မသိႏိုင္ေအာင္ နက္နဲေသာ အရာတို႔ကို ငါျပမည္။ အျမင့္ဆံုးေသာ ဘုရား၏ ကြယ္ကာရာ ဌာနေတာ္၌ ေနေသာသူသည္ အနႏၱ တန္ခိုးရွင္ အရိပ္ကိုခိုရလိမ့္မည္ဟူ၍ ကတိေပးေတာ္မူေသာ ထိုဘုရားျမတ္အား ယခုပင္ေခၚဖိတ္၍ တရားဖက္၍ အမ်က္ေျပ၊ ဘုရားဖက္၍ အသက္ရွည္ကာ ဒုကၡဘံုမွ လြတ္ၿငိမ္းႏိုင္ၾကပါေစေသာ္………..။
နာမေတာ္ျမတ္၌
SAMUEL SOE LWIN
No comments:
Post a Comment