ဧည့္သည္ရဲ့ အိမ္ျပန္ခ်ိန္

“အခ်ိန္တန္ၿပီ” ဆိုေတာ့လည္း
လြယ္ေနၾကအိတ္ထဲကိုပဲ
ယူေနၾက ၀တၱရားကိုုပဲ
တခုၿပီး တခုျပန္ေကာက္အထည့္
ညိဳေနတဲ့ မိုးဟာ
ၿပိဳလုခမန္းကို စိုစြတ္လာ
ကပိုကရို ႏိုင္လြန္းတဲ့ စိတ္ဟာ
တဆိတ္
လြန္ …လြန္းအားႀကီးတယ္။
တေန႔ေန႔
ဦးပိန္တံတားေပၚမွာ
ဦးပိန္တံတားကဗ်ာကို ရြတ္ခဲ့ၾကသလိုမ်ိဳး
အသီးသီးတို႔ တံခါး၀မွာ
အသီးသီးတို႔ အ၀င္၀ေတြအေၾကာင္း ရြတ္ဆိုၾကဖို႔
မၾကာမၾကာ ဆန္တက္စို႔ဦးရယ္…
ဒီလို အေတြးလည္း ရွိတယ္။
စိတ္နဲ႔ မွားခဲ့တဲ့အမွားေတြ ရွိရင္လည္း
စိတ္ထဲကေန ေတာင္းပန္ခဲ့တယ္
ညီမေလးက အရိုင္းအစိုင္းဆိုေတာ့
တခုခုဆိုရင္
အမွားအယြင္းက ျဖစ္ထြန္းလြယ္တယ္။
ဒီခရီး အကြာအေ၀းက
လက္တေဖာင္မက က်ယ္လြန္းေတာ့
လက္ေျဖာက္တီးသလို
ေခါက္တံု႔ေခါက္ျပန္ ေရာက္ဖို႔မလြယ္
၀မ္းနည္း ပက္လက္ကို သယ္ပိုးရင္း
ခါတိုင္း ၀ပ္က်င္းေနရာေလးကို
မ၀င့္မရဲ တိုးအ၀င္
တဖြဲဖြဲမိုးဟာ
တသည္းသည္း အသြင္ကို တီးလံုးေျပာင္းလို႔…………။

ႏွင္းႏုလြင္

08၊ 08၊ 2011